Τα κάλαντα του Λαζάρου (της Καλύμνου)

Τα κάλαντα του Λαζάρου ψάλλονται το ομώνυμο Σάββατο, πριν την Κυριακή των Βαΐων. Υπάρχουν στην παράδοση πολλών περιοχών της Ελλάδας με
αρκετές μουσικές και στιχουργικές παραλλαγές. Παρακάτω είναι τα κάλαντα της Καλύμνου.

Σήμερον έρχεται ο Χριστός, ο επουράνιος Θεός

εν πόλει Βηθανία, με κλάδους και βαΐα

Ελάτε σας παρακαλούμε για να σας διηγηθούμε

για να μάθετε τι εγίνη σήμερον στην Παλαιστίνη.

Εις την πόλη Βηθανία, Μάρθα κλαίει και η Μαρία

Λάζαρο τον αδερφό τους τον γλυκύ και καρδιακό τους

Τον μοιρολογούν και λένε τον μυριολογούν και κλαίνε

τρεις ημέρες τον θρηνούσαν και τον εμοιρολογούσαν

Την ημέρα την τετάρτη κίνησε ο Χριστός για να `ρτει

και εβγήκεν η Μαρία έξω από τη Βηθανία.

Και εμπρός το γόνυ κλίνει και τους πόδας Του φιλεί(νει).

"Αν εδώ ήσουν, Χριστέ μου, δεν θ’ απέθνησκε ο αδερφός μου

Μα και τώρα `γω πιστεύω και καλότατα ηξεύρω

ότι δύνασ’ αν θελήσεις και νεκρούς να ανεστήσεις!"

"Λέγε, πίστευε Μαρία άγωμεν εις τα μνημεία"

Τότε ο Χριστός δακρύζει και τον Άδη φοβερίζει:

Άδη τάρτατε και Χάρο, Λάζαρο ήρθα να σου πάρω!

Δεύρω έξω Λάζαρέ μου φίλε κι αγαπητέ μου

Παρευθύς από τον Άδη ως εξαίσιο σημάδι

Λάζαρος απενεκρώθη, ανεστήθη κι εσηκώθη.

Ζωντανός, σαβανωμένος και με το κερί ζωσμένος.

Τότε η Μάρθα κι η Μαρία, τότε όλη η Βηθανία

Μαθητές και Αποστόλοι τότε ευρεθήκαν όλοι

Δόξα το Θεώ φωνάζουν και το Λάζαρο 'ξετάζουν

Πες μας Λάζαρε, τι είδες εις τον Άδη που επήγες;

"Είδα φόβους, είδα τρόμους είδα βάσανα και πόνους."

"Δώστε μου λίγο νεράκι να ξεπλύνω το φαρμάκι

της καρδιάς και των χειλέων και μη με ρωτάτε πλέον."